HET JAAR 2025 BIJ MISTER HOP

Dezelfde collega’s van weleer zijn er niet meer. Hey, dat rijmt. Veel van hen vonden de hectiek van de logistiek tegen hun werkethiek. Drie keer rijmwoordwaarde. Maar de mensen die er nu werken, hebben ook ieder hun eigen kwaliteiten. Ieder zijn eigen expertise, die zo van belang is voor het functioneren van ons bedrijf. 

Nu staat in onze showroom Tijn, naast ons magazijn, op het industrieterrein, die verkoopkanjer te zijn. Dat rijmt vier keer. Mooi.

Wat ook mooi is; hij heeft naast het runnen van de winkel ook tijd om onze social media en marketing bij te houden. Video’s schieten, foto’s maken, teksten schrijven, influencers benaderen. En tussendoor hobbelt hij dan steeds naar de winkel als de bel gaat. De ene keer een afhaler van een webshopbestelling, dan iemand die uitgebreid informatie vraagt over de foodpairing voor bij de vegetarische bonenstoof voor de sinterkerstennieuwviering. Zelf heb ik daar het geduld niet meer echt voor merk ik. En ik drink een stuk minder bier op de werkvloer dan toentertijd, wat eigenlijk alleen maar goed is voor de productiviteit.

Tijn doet het marketinggedeelte samen met Jeroen. Jeroen is onze ‘whizzkid’. Nouja, kid… hij is de oudste in het bedrijf. Hij heeft samen met een toenmalig compagnon het systeem achter onze webshop ontwikkeld, nog ruim voor coronatijd en daar inmiddels al de zoveelste aanpassing aan gedaan. Meerdere bedrijven draaien op hetzelfde systeem en dingen die we jaren geleden voor onmogelijk achtten, zijn werkelijkheid geworden. Of dat nu in de code moest, of met visual design, hij fixt het (uiteindelijk). 

Met visual design komen we ook weer bij de volgende collega. Koen. Koen is onze kantoorchaoot. Klantenservice (of Koendenservice in het Duits), marketeer en designer. Mailen of bellen in het Nederlands, Duits, Frans of Engels doet hij gewoon zomaar even. Promotionele e-mailcampagnes maken voor een specifieke doelgroep vliegen uit zijn altijd maar tik-tak-tokkende toetsenbord. Zijn hoofd schiet alle kanten op en dat zorgt soms voor wat verwarring, maar het komt altijd goed. Dat is zijn kracht. De chaos van een ADD’er die hem een onmisbaar manusje van alles maakt. 

Tegenover hem zit Lisanne, die hem vervloekt, wanneer Koen weer eens opgaat in zijn werk en zijn toetsenbord zodanig door het bureau heen probeert te tikken dat haar beeldscherm begint te deinen en de cijfers onleesbaar zijn. Haar boekhouding heeft haar arendsoog nodig, want er worden nogal eens wat dingen aangepast in bestellingen, leveringen met onjuiste crediteringen, zakelijke facturen, kwartaalaangiftes en nog veel meer dingen waar ik geen weet van heb. En daarbuiten is ze ook nog eens degene die de persoonlijke kant van het bedrijf op zich neemt. Het organiseren van personeelsactiviteiten, kaartjes voor zieken, cadeautjes voor collega’s wanneer die kinderen krijgen, of de sinterklaasviering bijvoorbeeld. 

In het magazijn hebben we Roan. Het langst werkzaam voor Mr. Hop’s moederbedrijf. Ooit begonnen als stagiair en sindsdien is hij blijven hangen. Het lossen van vrachtwagens, orderpicken, inslag verwerken of fungeren als technische dienst. Niets is hem te gek, behalve dat technische dienst gedeelte dan. Daarvoor roept hij dan Tjardo.

Want Tjardo is onze storm in een glas water. De wervelwind die als een tornado door het magazijn raast. Met volle pickkarren of palletwagens sjeest hij door (en soms tegen) de stellingen en je hoort hem al van verre aankomen. Gelukkig hebben beide magazijnmedewerkers samen één grote hobby; hardcore. Wanneer je vrijdagmiddag in het magazijn komt, dan staat de muziek daar zo hard dat je op kantoor je koffiekopje vast moet houden.

Zij worden ondersteund door Roy en Saar, beide parttime medewerkers die zich hard inzetten om de gaten in de planning op te vullen, zodat we alle bestellingen tijdig de deur uit kunnen krijgen. Stuk voor stuk harde werkers met duidelijk hart voor het bedrijf, ook al zijn ze er nog maar kort. Ze zijn absoluut noodzakelijk voor het voortbestaan van Mr. Hop, want in drukke periodes is het alle hens aan dek. Hierbij komen ook de directieleden en zelfs hun families helpen.

Sid staat dan dozen te vouwen en orders te picken, terwijl hij zich normaal bezig houdt met zakelijke acquisitie, de Duitse Zoll (Douane) en Duitstalige marketing. Als geboren Venlonaar spreekt hij vloeiend Duits namelijk. Ondertussen staat zijn vader ook dozen te vouwen of helpt hij mee met wat technische zaken in of rond het bedrijf en zijn moeder verzorgt heerlijke soep, die vervolgens per abuis wordt aangezien voor verlopen yoghurt door Freek en in de prullenbak verdwijnt.

Freek is de logistieke en financiële man van de directie. Hij ziet cijfers als woorden die tegen hem spreken en weet in een oogopslag of iets klopt of niet. Ook als je even niet lekker in je vel zit, of tegen een probleem met planning aanloopt, dan ga je naar Freek voor advies en een oplossing. Freek is het broertje van de eerder genoemde Jeroen. Ook hun ouders en schoonouders staan regelmatig in het bedrijf om mee te helpen alles in goede banen te leiden. 

En ik? Aangenaam, ik ben Frank. Ik doe de inkoop van dit alles. Freek helpt mij af en toe, vooral met grotere vraagstukken. Ik onderhoud contact met leveranciers. Ik analyseer wat we wel en niet nodig hebben of kunnen gebruiken aan bieren. Ik maak een plan voor het komende jaar en de jaren daarna. Ik controleer facturen en ik bereid de betalingen voor. Ik probeer de voorraadwaarde evenredig en naar rato te houden van de omzet en ik word enthousiast van bepaalde bieren, waarna ik van Freek te horen krijg dat ik daar wat langer over na had moeten denken. En meestal wordt het alsnog verkocht. 

Eigenlijk zijn we dus samen maar een klein team dat dit gigantische bedrijf draaiende houdt. Door de jaren heen zijn er zoveel efficiencyslagen doorgevoerd, dat het werk dat we vijf jaar geleden met twintig of meer moesten doen, nu met slechts elf personen klaar weten te krijgen. Want ja, we zijn inmiddels weer ruim over die verkooppieken tijdens corona tijd heen gegaan. Een bijzondere prestatie in een moeilijke branche. Kleine marges, veel concurrentie en een iets afnemende markt. Schijnbaar doen we iets goed. Het kleine team waarmee we dit voor elkaar krijgen voelt als een familie. Een groepje heel verschillende persoonlijkheden die soms botsen en soms verbinden. Die elkaar soms niet kunnen uitstaan, maar uiteindelijk allemaal samen weten te werken om tot een gezamenlijk doel te komen: Jou voorzien van een overheerlijk bier in huis. 

Voor hen die nog wat lijstjes willen zien kan ik kort zijn.

Top 3 best verkochte bieren in 2025:

Top 3 best verkochte onafhankelijke brouwerijen in 2025:

En als je macrobrouwerijen meetelt: 

Best verkochte pakketten:

Aantal verkochte liters bier: 288447 (700.000+ flessen en blikken)

Daar kan ik heel kort over zijn, maar dat zou niet leuk zijn.

Het makkelijke antwoord zou zijn: minder. Minder groei, minder brouwerijen, minder volume. En ja, dat klopt ook een beetje. Het CBS liet begin 2025 voor het eerst in vijftien jaar een daling zien in het aantal actieve brouwerijen in Nederland. Dat nieuws werd gretig opgepakt, vaak met een dramatische ondertoon alsof speciaalbier nu officieel ‘over’ was. Maar dat is typisch zo’n conclusie die vooral goed werkt op LinkedIn, tussen de posts over leiderschap en falende millennials door.

is minder spectaculair en daardoor interessanter. De bierwereld is volwassen aan het worden. Dat betekent niet dat het leuk ophoudt, maar wel dat het vrijblijvende ervan af is. De tijd waarin iedereen met een ketel, een logo en een Instagram-account brouwer kon worden en het dan vanzelf wel goed kwam, is voorbij. Niet omdat bier ineens minder geliefd is, maar omdat energieprijzen, grondstoffen, logistiek en financiering geen zin meer hebben in hobbyprojecten met een slecht Excel-bestand.

Als je dan naar de grote jongens kijkt, de macrobrouwerijen, dan zie je iets anders gebeuren. AB InBev, Heineken, Swinkels, Grolsch. Die praten opvallend eensgezind over dezelfde thema’s: premiumisering, alcoholarm, duurzaamheid en ‘beyond beer’. AB InBev investeert ondertussen vrolijk door in ready-to-drinks en andere producten die je technisch gezien geen bier meer mag noemen, maar die wel naast bier in het schap staan. Heineken zet zwaar in op 0.0 als volwaardig merksegment en praat openlijk over een toekomst waarin alcohol niet meer de default is. Swinkels en Grolsch benadrukken efficiency, CO₂-reductie en het toekomstbestendig maken van hun portfolio.

Allemaal logisch. Maar ook allemaal niet representatief voor de hele markt. Macrobrouwerijen sturen op schaal, aandeelhouders en wereldwijde distributie. Hun werkelijkheid is niet die van de liefhebber die op vrijdagmiddag in een taproom staat, of van de klant die bij ons vraagt of dat ene blik ‘nog ergens op lijkt wat hij vorige zomer in Denemarken dronk’.

En daar wordt het interessant. Want als je kijkt naar onafhankelijke brouwerijen die hun zaakjes wél op orde hebben, dan hoor je een ander verhaal. Ronald van de Streek van vandeStreek Bier schreef zelf al dat de explosieve groei voorbij is, maar dat bestaande craft-brouwerijen juist doorontwikkelen. Minder nieuwe spelers, meer volume bij partijen die weten wat ze doen. Dat is geen neergang, dat is selectie. Baxbier investeert ondertussen niet in nóg een hypebier, maar in een nieuwe vaste plek. Een brouwerij die ook een bestemming is, met een horizon van tien jaar in plaats van tien batches. Dutch Bargain praat steeds nadrukkelijker over beleving, horeca en community, en viert binnenkort gewoon tien jaar bestaan. In speciaalbierjaren is dat ongeveer een eeuwigheid.

Wat deze brouwerijen gemeen hebben, is dat ze niet meer jagen op ‘meer’, maar op ‘beter’. Beter georganiseerd, beter herkenbaar, beter verhaal. Minder releases om het releasen, meer keuzes die ergens op slaan. Dat zie je ook terug in wat consumenten doen. Mensen drinken niet per se minder speciaalbier omdat ze het zat zijn, maar omdat ze kritischer worden. Ze willen weten waarom ze iets kopen. En als ze minder drinken, dan liever iets goeds. Of iets alcoholarms dat niet smaakt alsof iemand er per ongeluk water bij heeft gegooid.

Dat alcoholarme segment wordt in 2026 trouwens echt serieus. Niet alleen bij macrobrouwerijen, die er inmiddels complete productielijnen en marketingbudgetten tegenaan gooien, maar ook bij onafhankelijke brouwers. De eerste echt goede 0.5% en 0.0 bieren zijn er al, en dat worden er meer. Niet als excuusproduct, maar als bewuste keuze. Dat is geen hype, dat is gedragsverandering. En ja, Guinness 0.0 stond niet voor niets bovenaan onze Best verkochte bieren.

Tegelijk zie je dat de taproom en de ervaring belangrijker worden dan ooit. Bier wordt weer iets wat je gaat doen, in plaats van alleen iets wat je bestelt. Brouwerijen worden plekken, geen anonieme productie-eenheden meer. Dat is deels romantiek, deels pure noodzaak. Marges in retail en distributie blijven dun, dus wie toekomst wil, moet meer zijn dan een doos in een magazijn. En dat geldt net zo goed voor ons.

Voor Mr. Hop betekent 2026 dus niet ‘meer bier’, maar ‘beter kiezen’. Meer categorie-denken, minder ruis. Meer verhalen die kloppen, minder loos geklets. Meer data bij inkoop, minder onderbuik, al blijft dat laatste soms hardnekkig aanwezig. 

"En ja, soms denk ik nog steeds dat een bier geweldig gaat lopen en hoor ik van Freek dat ik daar wat langer over had moeten nadenken. En ja, soms verkoopt het alsnog uit."

Dus nee, de bierwereld staat niet in brand. Hij is aan het herinrichten. Minder lawaai, meer richting. Minder spelers, sterkere verhalen. Minder vrijblijvend, meer diepgang. En eerlijk gezegd past dat precies bij wat wij hier doen. Met een klein team, veel meningen, af en toe botsingen, en uiteindelijk toch hetzelfde doel. Jou een goed bier bezorgen. Bewust gekozen. Met een verhaal. En zonder te doen alsof de wereld ervan afhangt.

2026 wordt geen jaar van groei om de groei, maar van keuzes maken. Minder brouwerijen, sterkere partijen. Macrobrouwerijen focussen op alcoholarm, efficiency en schaal, terwijl onafhankelijke brouwers inzetten op kwaliteit, beleving en herkenbaarheid. Speciaalbier verdwijnt niet, het wordt selectiever. Minder hype, meer bedoeling. En dat is eigenlijk precies waar wij ons het prettigst bij voelen.