Alles over Weizen bier

Wit en Weizen zijn twee bieren die vaak met elkaar verwisseld worden. Toch zijn het twee compleet verschillende bierstijlen. Weizen betekent namelijk tarwe en heeft niks met de kleur wit te maken. Witbier is echter wel een verwijzing naar de lichte kleur van het bier. 

Weizenbier moet gebrouwen worden met minimaal 50% tarwemout. Hierdoor krijgt het bier ook zijn kenmerkende volle schuimkraag. Daarnaast mag het bier volgens het Reinheitsgebot geen toevoegingen bevatten. 

Witbier is afkomstig uit België en heeft geen strenge voorschriften wat betreft de toevoegingen aan het bier. Zo zie je vaak toevoegingen van sinaasappel- of citrusschillen. Witbier wordt gebrouwen met ongemoute tarwe.

Weizen bier hoort natuurlijk thuis in een echt weizenglas. Alleen dan krijg je de kenmerkende volle schuimkraag die het bier hoort te hebben. Niet alleen de schuimkraag is vol, dat geldt ook voor de smaak. Weizenbier wordt gekenmerkt door een smaak die wat zoeter is in vergelijking met pils en bevat bovendien meer koolzuur. Proef je nog net wat scherper dan herken je ook een klein zuurtje in de ondertoon. Het aroma bevat fruitige tonen van banaan. De gist is een belangrijk ingrediënt voor de smaak van het bier.

Vaak zie je onderin de fles een bezinksel, schenk dit ook altijd mee in je glas. Dit geeft een nog vollere smaakbeleving. 

Volgens de regels uit het Reinheitsgebot mag een weizenbier maar vier ingrediënten bevatten, te noemen: graan, water, hop en gerst. Waar bij veel andere biersoorten de Hop een belangrijk ingrediënt is geldt dat voor de weizen in veel mindere mate. Er zijn zelfs weizen bieren die zonder hop gebrouwen worden. De smaak van weizen bier is dan ook afkomstig van de gist. Dit zorgt er ook voor dat een weizen bier niet bitter is.  

Een weizenbier kent doorgaans een alcoholpercentage tussen de 4,5 en 6%. Een weizenbier is ook goed doordrinkbaar en wordt vooral vaak genuttigd bij een heerlijk zonnetje.

Het Rheinheitsgebot is de oudste warenwet die nog bestaat en dateert vanuit 1516 en vindt zijn oorsprong in de Hertogdom Beieren. Het Rheinheitsgebot schrijft voor dat bier alleen gemout gerst, water en hop mocht bevatten. Hier werd later ook nog gist aan toegevoegd en het brouwen met graan was onder speciaal privilege ook toegestaan. Rogge en Graan werden uitgesloten van ingrediënten om bier mee te brouwen zodat er voldoende overbleef om te gebruiken voor het bakken van brood.

In 1987 maakte het Europees Hof een einde aan het originele Rheinheitsgebot,  een verbod op de import van bier met andere toevoegingen zou de vrijhandel binnen de EU te zeer beperken. 

Veel grote brouwerijen van weizen bier als Paulaner en Erdinger die diep verweven zitten in de Duitse biercultuur blijven toch nog vasthouden aan het Reinheitsgebot. Ze zijn namelijk enerzijds trots op deze traditie en hebben daarnaast een gistcultuur ontwikkeld die zorgt voor de kenmerkende smaak van hun weizenbieren.